مك لين با كاركردن در يك ايستگاه خدماتي نفتي در نزديكي زادگاه خود توانست پول كافي پس‌انداز كند و يك كاميون دست دوم را به قيمت 120 دلار خريداري كند. اين خريد باعث شد او براي هميشه در صنعت حمل و نقل مشغول به كار و فعاليت شود.

مك لين بلافاصله شروع به حمل خاك، محصولات كشاورزي، و ساير لوازم و كالاهاي مورد نياز جامعه كشاورزان ماكستون نمود. براي مدت دو سال، كسب و كار او كاملاً شكوفا گشت اما شرايط بد اقتصادي باعث شدند بسياري از مشتري‌هاي تازه وي قراردادهاي خود را فسخ نمايند.

در طي اين دوران بدبياري، او به ايده‌اي دست يافت كه سرنوشت‌اش را تغيير داد. سال 1937 بود و مك‌لين در حال حمل چندين عدل كتان از كاليفرنيا به نيوجرسي بود. وقتي به مقصد رسيد، مجبور شد چندين ساعت منتظر بيماند تا بار كاميون را تخليه كنند. آن روز اين مساله به فكرش رسيد كه خيلي راحت‌تر بود اگر آنها مي‌توانستند كاميون را بلند كنند و بدون دست زدن به محتويات آن، كل مجموعه را در درون كشتي قرار دهند. نوزده سال طول كشيد تا مك‌لين بتواند اين فكر را به يك طرح كسب و كار تبديل كند.

در طي مدت يك دهه و نيم آتي، مك‌لين بر روي كسب و كار كاميون‌داري خود متمركز شد و توانست در اوايل دهه 1950 با 1776 كاميون و سي و هفت ايستگاه حمل و نقل در سواحل شرقي آمريكا، كمپاني خود را به بزرگ‌ترين مجموعه حمل و نقل منطقه شرق و پنجمين كمپاني بزرگ حمل و نقل جاده اي در سطح كشور تبديل كند.

مك لين مي‌دانست كه بايد راه‌ بهينه‌تري براي حمل كالاها وجود داشته باشد و دوباره فكرش به طرف مشاهداتش در آن لنگرگاه معطوف شد.

مك‌لين كه اين مفهوم را در ذهن داشت، كاميون‌هاي خود ار دستخوش طراحي مجدد كرد و آنها را به دو بخش تبديل كرد. در تصويري كه او در ذهن داشت قرار نبود كاميون‌ها با قدرت خودشان به درون كشتي بروند و از آن خارج شوند، بلكه چيزي كه او تصور مي‌كرد اين بود كه تعدادي كانتينر بر روي يكديگر گذاشته شوند و حجم بيشتري از بار در يك كشتي جا داده شود. اين كانتينرها بايد از جنس فولاد سنگين مي‌بودند، همچنين آنها بايد بدون ابزار آلات اتصال به چرخ‌هاي كاميون طراحي مي‌شدند تا بتوان آنها را به خوبي روي يكديگر قرار داد.

در همان زمان، مك‌لين كمپاني كشتي بخار پن – آتلانتيك را خريداري نمود.

مك لين با خريد پن – آتلانتيك به مبلغ 7 ميليون دلار، متوجه شد اين كسب مالكيت به آنها اجازه مي‌دهد تا بلافاصله به اجراي طرح توليد كانتينرها بپردازند و در كنار فعاليت‌هاي حمل بارهاي عادي و مسافر در سواحل آتلانتيك، به حمل اين محموله‌ها نيز روي آورند.

اگرچه مك‌لين از سمت مديرعاملي كمپاني حمل و نقل كاميوني مك‌لين استعفا داد، اما هفت خط آهن مختلف او را به نقض قانون تجارت بين ايالتي متهم كردند. در نهايت مك‌لين كه قادر نبود موافقت ICC را جلب كند، 75 درصد سهام‌اش در كمپاني حمل و نقل جاده‌اي مك‌لين را در سال 1955 به مبلغ 6 ميليون دلار به فروش رساند و به مالك و مديرعامل كمپاني پن – آتلانتيك تبديل شد كه نامش را بعداً به صنايع سي‌لند تغيير داد.

اولين سفر مك‌لين با نفت‌كشي انجام شد كه مك‌لين آن را تغيير كاربري داده بود و نام آن را Ideal X  گذاشته بود. اين كشتي پنجاه و هشت كانتينر را در آوريل سال 1956 از نيوارك در نيوجرسي به هوستون منتقل نمود. افرادي از بخش صنعت، مقامات خطوط راه‌آهن، و مقامات دولتي اين سفر را كاملاً زير نظر داشتند. عمل ريسك آميز مك لين اولي مانع را با موفقيت پشت‌سر گذاشت، او نيازمند آن بود كه مشتري‌هاي قبلي خود در حمل و نقل جاده‌اي را متقاعد كن كه از روشي كه قبلاً خود او آن را انجام مي‌داد، استفاده نكنند. علاوه بر اين او بايد مسئولين لنگرگاه‌ها را متقاعد مي‌كرد تا طراحي بندرگاه خود را طوري تغيير دهند كه عمل حمل و نقل و انباركردن كانتينرها به سهولت انجام شود.

ظرف مدت كمتر از پانزده سال، مك‌لين توانست بزرگ‌ترين كسب و كار حمل نقل دريايي را در جهان ايجاد نمايد. در پايان دهه 1960، صنايع سي‌لند مك‌لين داراي بيست و هفت هزار كانتينر شبيه به تريلر بود، سي و شش كشتي باري در اختيرا داشت و به بيش زا سي بندر دسترسي داشت.

وقتي مك‌لين در بدو امر تصميم گرفت به تعقيب ايده جديدش بپردازد و از كانتير براي حمل كالا استفاده كند، شايد خودش هم نمي‌دانست كه در حال متحول كردن يك صنعت مي‌باشد.

منبع: کتاب عصر آفرینان(آنتونی جی.مایو - نیتین نوریا)